Na het rumoer in de media over zorgboerderij United Souls in Wekerom probeert de Edese Vos in contact te komen met eigenaresse Monique Simonsz-Vermeer om ook haar perspectief op de zaak te horen. Maar dat valt nog niet mee.
Telefoontjes worden niet beantwoord. Ouders die hun kinderen van de zorgboerderij hebben weggehaald laten weten dat ook zij geen contact meer krijgen. Na de onthullingen van Omroep Gelderland en de mediagolf die daar op volgde lijkt het doodstil te zijn geworden rondom de hoeve in de bossen van Wekerom.
Als de Edese Vos poolshoogte neemt bij het complex van United Souls in natuurgebied het Wekeromse Zand miezert het. Ezels en paarden sjokken over een modderig pad langs de weide. Het terrein zelf is volledig omheind en door rodondendronhagen en bosschages aan het zicht onttrokken. Diverse bordjes op palen en bomen waarschuwen: het terrein is privé, verboden voor onbevoegden, een eigen weg, en er is zelfs hondenbewaking.
‘Ze blaffen harder dan ze bijten’
Als de honden aanslaan maakt de Vos zich toch maar uit de voeten. Op dat moment rijdt een medewerker van United Souls de weg af in een grote terreinwagen. Een raampje schuift open en de bestuurder stelt de onvermijdelijke vraag: “Bent u ergens naar op zoek?”
Ik ben op zoek naar Monique. Is die er?
“Ja, die is er. Verwacht ze u?”
Dat denk ik niet, ik kom spontaan even langs. Kan ik doorlopen of heb ik die honden dan straks in mijn kuiten?
“Ze zijn wel agressief, maar ze doen niks. Ze blaffen harder dan ze bijten.”
Ja, die ken ik. 😉
“Maar Monique is nu bezig, het schikt niet.”
Ik kan haar ook wel even bellen. Heb je haar nummer voor me? Geef maar: 06 en dan?
De man geeft het mobiele nummer van de eigenaresse. Dat is handig, want op het algemene nummer van United Souls neemt niemand op en belt niemand terug. Ook al heeft Simonsz Omroep Gelderland laten weten dat ze graag met de bezorgde ouders in gesprek wil om de zaak op te helderen, ze houdt zich sinds de uitzending onbereikbaar. Op zich begrijpelijk in deze mediastorm.
Bedankt voor het nummer!
“Ik weet niet of ze tijd heeft, hoor. Ze is druk met allerlei instanties. Die maken het ons moeilijk.”
‘Mensen willen de waarheid niet horen’
En weg rijdt de man in de terreinwagen. Als ik Monique Simonsz enkele weken later, als de mediastorm is gaan liggen, bel met de vraag of ze bereid is ook haar perspectief op de zaak te geven, is ze argwanend. Journalisten van de Gelderlander hadden zich al gemeld en toegezegd haar reactie fair in een artikel te verwerken, maar kwamen deze afspraak niet na.
“Mensen willen niet de waarheid horen,” vindt Simonsz. “Daarom praat ik niet meer met iedereen.”
Omroep Gelderland heeft één kant van de zaak belicht, het verhaal van twee ouders en hun kinderen. Deze ouders zeggen ook dat United Souls in het begin een prima plek was, maar dat het in de loop van de tijd een wat ander karakter heeft gekregen. Daar ben ik benieuwd naar.
“Erg fijn dat je ook mijn kant van het verhaal wilt horen. Alleen geloof ik het niet zo meer. Er is van alles verteld zonder überhaupt iets aan mij te vragen. Of ze vragen wel iets en dan blijkt dat ze er een andere richting mee op willen. Dan wil hun hoofdredacteur dat ze het vanuit een bepaalde hoek schrijven. Bijvoorbeeld iets met Tom de Wal, terwijl ik daar niks mee te maken heb.”
Dan is het toch goed om even door die mist heen te kijken? Het is een basisprincipe in de journalistiek om fatsoenlijk wederhoor toe te passen. De Edese Vos richt zich op achtergrondjournalistiek, ik ben dus vooral geïnteresseerd in het verhaal achter United Souls, je visie op zorg en geloof, en hoe je de klachten van ouders weegt.
“Ik hoor je, maar mijn vertrouwen is op dit moment beschaamd. Niemand wil de waarheid horen. Ik ben niet eens met die kinderen bij Tom de Wal geweest, dus daar begint het al. Ik doe ook niet aan demonenuitdrijving bij kinderen. Maar dan wordt daar wel op voortgeborduurd in de media en kom je er niet meer uit.”
‘Even overleggen met de Heer’
Wat mij betreft krijg je gewoon de ruimte om jouw verhaal te doen, net zoals de ouders en hulpverleners die ik heb gesproken. Als wij iets onderzoeken weten we niet van tevoren wat eruit komt. We sturen niet naar een uitkomst toe. Juist door alle partijen in een gesprek voldoende ruimte te geven krijg je een goed beeld. Ik probeer ook vanuit Jeugdzorg te begrijpen hoe bepaalde trajecten lopen. Want dat is voor veel mensen niet duidelijk.
“Ik ben op niemand boos en wil ook niet de ouders aanvallen of iets wat erop lijkt. Zo ben ik niet en dat ga ik dus ook niet doen. Ik krijg van alles te horen van iedereen, maar ik zit zelf niet op media, ik lees geen kranten en ik kijk geen journalen. Stuur even een mailtje met je voorstel. Dan ga ik het er even over hebben met mezelf en met de Heer, en dan geef ik je antwoord.”
Twee dagen later laat Simonsz weten: “Naar aanleiding van je mail en ons telefonisch contact wil ik hierbij aangeven op dit moment niet in te willen gaan op je vraag om het één en ander toe te lichten.”
Ze is gevallen over een eerder artikel op de Edese Vos met een samenvatting van het onderzoek van Omroep Gelderland en vindt dat we dit eerst moeten ‘rectificeren’ omdat het geen eerlijk beeld zou geven. Uiteraard zijn we daar niet op ingegaan. De ouders en kinderen hebben ook recht op hun eigen verhaal.
Intussen heeft Simonsz wel medewerking verleend aan een artikel op het uitgesproken christelijke platform Revive. Dit medium stelt dat Omroep Gelderland flinke steken zou hebben laten vallen. Simonsz verklaart de kinderen alleen te hebben meegenomen naar eigen diensten van de Schuilplaats in Ede, niet naar Tom de Wal. Ook zouden de kinderen niet zijn blootgesteld aan bevrijdingsgebed met ‘demonenuitdrijving’.
Evangeliseren met een truck
Wel liepen de kinderen mee met de Good News Truck, een evangelisatiebus waar Simonsz nauw bij betrokken is en die door het hele land toert. Ze kregen een shirtje met ‘Jesus Saves’ erop. Op de boerderij is volgens de eigenaresse gebeden met kinderen. Tevens zongen ze liederen als ‘Kom o Heilige Geest, vul mij helemaal’ en leerden op basis van Efeze 6 hoe je ‘de wapenrusting aan moet trekken’ tegen afbrekende gedachten en gevoelens.
In een redactioneel commentaar hekelt Revive “leugens en verdraaiingen vanuit de seculiere media” die onvoldoende begrip zouden hebben van concepten binnen het christendom. “God is echt iets nieuws in Nederland aan het doen, er komen zóveel jongeren tot geloof en veel kerken en bedieningen [christelijke organisaties, veelal georganiseerd rond één charismatische persoonlijkheid –red.] zijn echt aan het opstaan. Deze nieuwe beweging is radicaal. Het zal daarom – hoe goed we het ook proberen te doen – nooit acceptabel worden voor de wereld.”
De ‘vervolging’ van United Souls is al voorspeld, meent auteur Dick van den Bos. “Niet voor niets spraken meerdere pastors en profeten begin dit jaar over golven van kritiek vanuit de media. De aanval is gericht op de nieuwe beweging van God in Nederland. Laten we deze tegenstand met eer dragen, want het werk van God kan niemand stoppen! Uiteindelijk moet iedereen, ook alle journalisten, buigen voor Koning Jezus en belijden dat Hij Heer is.”
Het is tekenend voor de sfeer waarin de kinderen werden opgevangen: in een ‘bubbel’ die door de insiders als heel vanzelfsprekend en geloofsopbouwend wordt ervaren, maar voor buitenstaanders sektarisch en wereldvreemd aan kan doen. En waarbij het niet ondenkbaar is dat de grens tussen zorg waarin het kind centraal staat en religieuze indoctrinatie op een gegeven moment vervaagt.
Bij de toegangsweg naar United Souls hangt een geel-groen bordje van Geldersch Landschap & Kasteelen. Een woordvoerder van GLK laat weten dat de locatie in erfpacht is uitgegeven. De opstallen zijn geen bezit van GLK maar privé-eigendom.
Top artikel! Helaas dat ze niet mee wilde werken maar goed dat jullie er voor gingen. Nu lijkt het wel duidelijk dat eea niet goed gegaan is, anders geef je toch gewoon antwoord.
Marc, is de laatste alinea nu jouw conclusie of komt dit uit het redactionele commentaar? Ik vermoed het eerste, vraag me dan wel af of je conclusie echt beide kanten van het verhaal meeneemt.
Het is, de klachten van de ouders en de reactie van de eigenaresse wegend, mijn voorzichtig geformuleerde conclusie. Lezers kunnen daar hun eigen mening over vormen.
Fijn dat er ook nog eerlijke journalistiek bestaat en de vos dat probeert te geven.
Ik kwam al bij Monique nog voordat de zorgboerderij bestond. Ze heeft eerst een opleiding gedaan om de juiste zorg te mogen verlenen en ik was erbij toen zij examen deed om het mondelinge gedeelte vast te leggen op video.
Ik heb de boerderij zien onstaan en zien groeien, en ik was daar zelf actief. Ik heb nooit geweld, noch mishandeling gezien. Liefde, gezondheid en welzijn voor ieder mens is de grote passie voor Monique.
Ik weet dat er opzettelijk gemene krachten in het spel zijn, want de verhalen kloppen niet en dat breekt mijn hart. Ik ken Monique langer dan elk personeelslid die daar ooit heeft gewerkt en mij kan niemand overtuigen dat de verhalen kloppen.