Edese Vos
Terwijl verantwoordelijk wethouder Leon Meijer zijn vertrek heeft aangekondigd, zakt de World Food Experience in een politiek moeras. In een ultrakorte memo aan de raad laat Meijer weten dat de besluitvorming nóg langer gaat duren.
De fractie van Mens en Milieu Ede had al vergeefs en meermaals om duidelijkheid gevraagd. Uitstel van de besluitvorming over de Experience kost de gemeenschap bakken met geld. Sinds de presentatie van het nieuwe ontwerpplan en businesscase in juni leidt de Stichting WFC Experience een slapend bestaan. Maar dat dutje kost de gemeente Ede wel 30.000 euro per maand omdat de medewerkers en operationele kosten deels worden doorbetaald.
Uit strategisch oogpunt heeft het college ervoor gekozen om het nieuwe plan en de businesscase pas in de Edese gemeenteraad te bespreken nadat de Provincie Gelderland (in de nieuwe samenstelling van college en staten) er een besluit over heeft genomen. Schiet de provincie het af, dan kan Ede er zonder veel gezichtsverlies ook van afzien. Gaat de provincie toch akkoord, dan heeft het college sterke kaarten en kan de Edese gemeenteraad veel moeilijker nog ‘nee’ zeggen. Maar in de Provinciale Staten lijkt weinig politieke steun voor de Experience te zijn.
Memo: ‘het is nog niet duidelijk’
In zijn memo aan de raad laat Meijer nu weten dat er op 15 september “een constructief bestuurlijk overleg heeft plaatsgevonden tussen gemeente en provincie, waarbij is stilgestaan bij verschillende onderdelen van het plan en de businesscase. De provincie bestudeert dat momenteel en heeft aangegeven dat het aangepaste plan de komende maanden om weging en besluitvorming in GS en PS vraagt.” Waarom hij een volle maand heeft gewacht met het informeren van de raad is een raadsel.
Maar dan komt het: “Op dit moment is nog niet duidelijk wanneer dit precies kan plaatsvinden. De gemeente Ede en de provincie proberen het besluitvormingsproces zoveel mogelijk op elkaar af te stemmen.” Dit klinkt als een politieke impasse. Kennelijk is de Experience nog steeds niet geagendeerd en is ook niet duidelijk wanneer dat wel gaat gebeuren.
Deze politieke besluiteloosheid betekent dat er sinds juni al 120.000 euro is weggelekt met niksen en wachten. De kans dat het nog vóór de kerst in de Provinciale Staten wordt geagendeerd lijkt klein, het zou zomaar in het eerste kwartaal van 2024 kunnen worden, en dan moet het ook nog door de Edese gemeenteraad. De kosten lopen zo op naar een kwart miljoen.
De kosten van stikstofvertraging
Over de stikstofonderbouwing van de Experience maakt Meijer zich geen zorgen, zo laat hij de Edese Vos weten. Hij verwacht de vergunning wel rond te krijgen. “Ingenieursbureau SWECO heeft de mogelijkheden van intern salderen onderzocht. Hieruit blijkt dat de gebruiks- en bouwfase kan worden onderbouwd met stikstofruimte die vrijkomt door het afkoppelen van de cv-installatie. Daardoor is geen natuurvergunning nodig.” Maar Stichting Milieuwerkgroepen Ede (SME), die eerder een rechtszaak tegen de gemeente won, houdt er rekening mee dat de wethouder zichzelf weer rijk rekent.
Hoeveel geld de stikstofvertraging de gemeente heeft gekost – denk aan gewerkte uren door ambtenaren en politici voor het oude plan, kosten van het vorige bestemmingsplan inclusief bijbehorende onderzoeken en andere kostenposten die samenhangen met de WFE – weet Meijer niet. “Dit is niet zomaar na te gaan,” zegt hij. “Deze informatie is niet met een simpele druk op de knop beschikbaar maar moet uit verschillende systemen komen en zou een medewerker waarschijnlijk dagen werk kosten.” Toch kon het wel eens lonen om dat uit te zoeken, nu het geld aan alle kanten wegsijpelt.
Nóg een financiële tegenvaller
Het is niet de enige tegenvaller die Meijer aan de raad te melden had. In een tweede memo vertelt hij dat de kosten voor de jeugdhulp dit jaar naar verwachting op 34,7 miljoen euro zullen uitkomen, terwijl 29,8 miljoen euro was begroot. Een tekort van bijna 5 miljoen euro. Deels veroorzaakt door loon- en prijscompensatie en een herijking van de jeugdhulptarieven, en deels door een toename in het aantal hulpvragen en de intensiteit ervan.
De kosten op een rijtje zetten kost een medewerker meerdere dagen. 5 dagen is 5000-7500 euro. Het zittende management heeft daar nu alle tijd voor want ze hebben geen andere opdracht dan wachten bij de kachel. Zij weten als de besten waar geld aan is uitgegeven.
Een medewerker van de afdeling financiën en controle had allang eraan moeten werken, dat is zijn taak, want een project moet toch beheerst blijven. Of kunnen de kosten worden weggemoffeld in algemene kosten of bijv. lagere grondopbrengst.