Vorig jaar berichtte de Edese Vos uitgebreid over het faillissement van Smaakpark Ede, het restaurantconcept van ondernemer Christian Weij. Het was een van de foodparadepaardjes op het World Food Center-terrein, die door de gemeente Ede trots in de etalage was gezet. Hoe gaat het nu met Weij?
Afgelopen jaar was het ons meest gelezen onderzoeksdossier. De Ede Vos ging tot het gaatje om uit te zoeken wat er was gebeurd met de half miljoen subsidie van de Provincie Gelderland en het geld dat met crowdfunding van veelal Edese ondernemers en particulieren was opgehaald. Nadat de curator klaar was met zijn inventarisatie bleek Smaakpark met een schuld van 1,5 miljoen euro te zijn geëindigd.
De feedback van andere restauranteigenaren, zijn personeel en de curator was hard: Weij’s visie was groter geweest dan wat hij in de praktijk kon waarmaken. Crowdfunders namen het hem kwalijk dat hij zijn pand had veiliggesteld in een aparte BV, zodat hij daarmee kon doorstarten, terwijl hun geld was verdampt. De Provincie voelde zich misleid: Weij had een miljoenensubsidie aangevraagd terwijl hij op dat moment wist dat zijn bedrijf op omvallen stond. De curator ergerde zich aan het gebrek aan medewerking bij de afhandeling van het faillissement.
Weij gooide de oorzaak van zijn faillissement zelf op corona en gebrekkige medewerking van de gemeente Ede. De subsidie voor een ‘fermentatielab’ was goed besteed, dus waarom daar moeilijk over doen?
Niet bij de pakken neerzitten
De gedreven fermentatiespecialist is er niet de persoon naar om bij de pakken te gaan neerzitten. Na een verdrietig filmpje op Instagram zette hij snel de knop om. Al na de zomer, kwam hij op eigen initiatief met een doorstart in Proeftuin Ede. Hij geeft nog steeds fermentatieworkshops in binnen- en buitenland, en daar wordt zijn eigen – inmiddels naar Fermentatie Atelier omgebouwde – pand ook voor gebruikt. Weij is in zijn niche een internationaal bekende speler en weet zichzelf goed te vermarkten.
Tussendoor maakte hij allerlei reizen, van een trekkingtocht in Nepal tot lekker koken met vrienden in Spanje en een presentatie op een foodconferentie in Amerika, waarmee hij zijn passie bleef volgen. Hij schreef een boek over het bereiden van desembrood. In september organiseert hij een internationaal event in Ede: Rotfest, ‘een ode aan de kunst en wetenschap van fermentatie’.
Ook zijn tiny houses, geparkeerd in zijn vastgoed-BV, en voor 151 euro per nacht te boeken op Airbnb, zijn populair. Uit de lovende recensies (4,9 uit vijf sterren) is op te maken dat de Smaakparkvarkens de veiling hebben overleefd, al zullen ze ongetwijfeld een keer in een weckpot of gerecht belanden.
Op het terrein van Smaakpark Ede, grond die Weij van de gemeente pacht, komt een eetbare buurttuin annex voedselbos op basis van permacultuur, de WildeGaard. Deze 6000 m² tuin brengt buurtbewoners en een schare Indische loopeenden samen. De stichting erachter richt zich op duurzaamheid, biodiversiteit en educatie. Dat is mooi, want het Edese stadslandbouwbeleid kon wel een opkikker gebruiken.
De curator is intussen nog bezig met de afhandeling van het faillissement, maar dit staat op een laag pitje. Het is vooral kruimels opzuigen, het geld is immers weg.
Weij kijkt liever vooruit. Als de Edese Vos hem benadert met de vraag of hij open staat voor een constructief follow-up verhaal over hoe hij nu terugkijkt op het Smaakpark-faillissement, welke ondernemerslessen hij heeft geleerd, en hoe hij de knop mentaal heeft omgezet, is het antwoord resoluut: “Ik bedank je hier vriendelijk voor. Het antwoord is nee.”
Een ondernemer en opportunist als Weij kun je het niet eens zo kwalijk nemen. Zij stappen in een project in de hoop dat genoeg ambtenaren in de bullshit trappen die zij goed kunnen verkopen. Ook hier is dat goed gelukt. De ambtenaren waren niet kritisch genoeg en maakten het geld over aan een “duurzaamheidssprookjesvertelproject”. Ondertussen lekker met het duurzame vliegtuig rondvliegen over de wereld onder het mom van “na mij de zondvloed”.
Jammer dat Christiaan Weij dat gesprek weigert. Volledige openheid geven is juist beter. Van het verleden leer je immers!