De gifsportvelden van Ede verontreinigen de bodem

De gemeente Ede is weer door de Raad van State op de vingers getikt. Deze keer vanwege onvoldoende maatregelen om bodemverontreiniging bij kunstgrasvelden te voorkomen.

Stichting InStrepitus (Latijn voor ‘in het lawaai / een tegengeluid laten horen’), een burgerinitiatief met meer dan duizend sympathisanten, heeft landelijk succes met acties tegen het toepassen van rubbergranulaat op kunstgrasvelden. De stichting had een zaak aangespannen omdat de rubberkorrels op en rond de kunstgrasvelden van voetbalverenigingen Victoria aan de Hoekelumse Eng en Bennekom de bodem verontreinigen.

De uitspraak van de Raad van State betekent dat de gemeente nu opnieuw moet overwegen hoe bodemverontreiniging het beste kan worden voorkomen. De gemeente dient zich te houden aan de aanbevelingen voor het beheer van kunstgrasvelden in het zorgplichtdocument. De gemeente had eerder gekozen voor bladblazers en een stofzuiger, maar dit bleek niet effectief. De Raad van State oordeelt dat de rubberkorrels op de velden mogen blijven, maar niet buiten de velden terecht mogen komen. De gemeente moet ook bodemonderzoek doen en het drainagewater bij de kunstgrasvelden controleren op verontreinigingen om aan de zorgplicht te voldoen.

“We hebben hier een eigenwijze gemeente die zijn eigen dingen doet.”

“We hebben hier een eigenwijze gemeente die zijn eigen dingen doet,” aldus de advocaat van de stichting. Hij voerde aan dat de kunstgrasvelden worden overladen met afvalstoffen. Met name zink is bijzonder schadelijk voor de bodem. “Op een veld liggen 20.000 vermalen autobanden en dat wordt jaarlijks met 100 vermalen autobanden aangevuld.” Het probleem is al jaren bekend, zoals blijkt uit een uitzending van Zembla, maar Ede heeft dit genegeerd.

Stichting InStrepitus pleit voor het gebruik van kurk op de kunstgrasvelden in plaats van rubberkorrels en heeft al 25 gemeenten aangeklaagd vanwege bodemverontreiniging.

Vijftien jaar geleden rolde Ede met een investering van 4 miljoen euro kunstgras met rubbergranulaat uit op tal van sportvelden. Dat werd destijds “een zegen voor de toekomst” en “duurzaam” genoemd.

Zembla deed enkele jaren geleden onderzoek naar de milieuverontreiniging door rubbergranulaat. Die is ernstig. Voetbalclubs kijken meestal alleen naar de gezondheidsrisico’s voor spelers, die zijn volgens het RIVM beperkt, en niet naar de schade aan de bodem.