Gastauteur
Waar gewone burgers zich voor het omkappen van een boom of het plaatsen van een dakkapel moeten houden aan een vergunningenstelsel, hebben vliegvelden geen vergunning nodig.
Terwijl lokale politici zich inzetten om stikstofvergunningen voor bouwprojecten of voor boeren te krijgen, bouwt Schiphol inmiddels aan een extra terminal om meer reizigers te kunnen bedienen. Alsof er geen natuurproblematiek bestaat. Het lijkt erop dat Schiphol in een parallel universum leeft waarin geen discussie over het milieu en klimaatverandering bestaat.
Behalve het geluid zal ook de vervuiling een probleem opleveren. Schiphol heeft stikstofrechten gekocht. Stikstofrechten van boeren waar het gaat om ammoniak, een verbinding van stikstof met waterstof als gevolg van vermenging van mest en urine. Vliegtuigen hebben echter geen uitwerpselen van mest en urine; zij hebben verbindingen van stikstof met oxiden. Andere stikstofverbindingen dus. Het is alsof Schiphol appels nodig heeft om peren te kopen.
Daar komt bij dat de commissie Remkes ervoor pleit om alle stikstofuitstoot te bekijken. Schiphol vindt echter dat de uitstoot boven 914 meter (3000 voet) buiten beschouwing kan worden gelaten, terwijl boerenbedrijven op kilometers afstand van een natuurgebied moeten stoppen. Door deze zienswijze van Schiphol wordt zowel de politiek als het publiek een rad voor ogen gedraaid.
Behalve stikstof stoten de straalmotoren ook nog ultrafijnstof en allerlei ‘zeer zorgwekkende stoffen’ uit. Schiphol heeft ook hierin een uitzonderingspositie. Terwijl bedrijven in Nederland de uitstoot van deze ‘zeer zorgwekkende stoffen’ tot een minimum moeten beperken blijkt uit documenten van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat dat Schiphol dat niet hoeft te doen.”
De natuur schiet met deze ‘koehandel’ van stikstofrechten dus niets op. Boerenbedrijven worden ingeruild voor Boeings en Airbussen. Met al dit creatief gejongleer van regels zou men bijna vergeten dat het om bescherming van de natuur dient te gaan.
Een probleem, waarschijnlijk bewust gecreëerd, is dat we nog steeds niet weten waar die routes precies gaan lopen. Dat maakt het actie voeren lastig, maar als we niets doen komen die routes er zeker. Gelukkig hebben actiegroepen de opening van vliegveld Lelystad al sinds 2019 weten tegen te houden. Maar het lijkt erop alsof ‘het kwartje van deze routes niet valt’ bij het grote publiek. Deze onwetendheid, of misschien moeten we het moeheid noemen, speelt Schiphol in de kaart.
Laten we samen voorkomen dat ons mooie Ede straks ook met lawaai en vervuiling wordt opgezadeld. Lees voor de achtergrond ook het artikel Woest op Schiphol: mogelijk 42.000 vluchten over Ede.
Ger Goessens woont in de Edese wijk Rietkampen en is betrokken bij Stichting Red de Veluwe die zich verzet tegen de opening van Lelystad Airport en de laagvliegroutes over Ede.
Marc van der Woude
Schrijf een reactie