Nationaal Park De Hoge Veluwe weigert de Edese Vos uitleg te geven over het nieuwe toegangsbeleid, waardoor begeleiders en voertuigen van gehandicapte bezoekers niet langer gratis toegang krijgen.
Op zeven concrete persvragen kwam slechts een korte mail met een link naar een eigen ‘veelgestelde vragen’-pagina. Een PR-tekst waarin de kritiek wordt omzeild in plaats van beantwoord.
Volgens het park verdwijnt de regeling omdat die tot ‘ongelijkheid’ en ‘ongemakkelijke discussies bij de entree’ zou leiden. Het park keert zich met die redenering echter tegen de verkeerde groep. Wie een gehandicaptenparkeerkaart (GPK) heeft, is door een arts gekeurd en heeft zwart op wit een ernstige loopbeperking. Die kaart krijg je niet zomaar – en zelfs daar moeten mensen met een beperking zelf voor betalen.
Een extra drempel erbij
Daar komt bij dat gehandicapten structureel hogere vaste lasten hebben dan gezonde bezoekers. Zij tikken elk jaar het verplichte eigen risico in de zorg af, en zijn vaak afhankelijk van hulpmiddelen of vervoer. Dat het park nu óók hun begeleider en voertuig volledig wil laten meebetalen, voelt voor velen als de zoveelste drempel bovenop een leven vol drempels.
Een moeder, wiens kind een beperking heeft, beschreef de situatie treffend:
“Als ik met mijn kind naar het Nationaal Park ga, ben ik die dag vooral bezig om haar veilig te houden. Je ziet nauwelijks iets van de omgeving. Een begeleider is geen gewone bezoeker, maar iemand die zorgt dat de ander überhaupt kan komen. En nu moeten we daar ook nog voor betalen.”
Dat het park dit beleid ‘gelijk behandelen’ noemt, stuit bij veel mensen op onbegrip. Gelijkheid is iets anders dan rechtvaardigheid. Wie benen heeft, ervaart het park anders dan wie wielen heeft. Echte gelijkheid begint pas als je drempels weghaalt – niet als je ze erbij legt.
Karikatuur van de kritiek
Ook de toon waarmee het park de discussie afhoudt, is pijnlijk. In hun Q&A gaat het park de discussie uit de weg met een karikatuur van de werkelijke kritiek. Zo stellen ze de retorische vraag: ‘Waarom geven jullie niet iedereen gratis toegang, dan is het probleem voorbij?’ Deze vraag is nooit gesteld. Het is een ontkenning van de kern: waarom moet juist de kwetsbaarste groep inleveren?
Een lezer vatte de PR-strategie samen in één zin:
“Wegens klachten over de service, verlenen wij geen service meer.”
Lastige vragen blijven onbeantwoord
Bij overheden en publieke instellingen is het beleid tegenwoordig gericht op het wegnemen van drempels voor mensen met een beperking. De Hoge Veluwe doet precies het tegenovergestelde. Het park zegt toegankelijkheid belangrijk te vinden, maar sluit zich af zodra daar kritische vragen over worden gesteld.
Zoals gebruikelijk bij organisaties die inhoudelijke beantwoording weigeren, publiceert de Edese Vos de zeven aan woordvoerder Mandy Vinkenvleugel gestelde vragen hieronder integraal – zodat lezers zelf kunnen zien wat het park niet wil verantwoorden.
De gestelde vragen aan De Hoge Veluwe
- Waarom is ervoor gekozen om de bestaande regeling voor houders van een gehandicaptenparkeerkaart te schrappen, in plaats van deze uit te breiden naar andere bezoekers met een beperking die géén GPK hebben?
- Hoeveel bezoekers maakten de afgelopen jaren gebruik van deze regeling, en wat is de financiële impact van de wijziging voor het park?
- U noemt klachten bij de entree als reden voor de wijziging. Kunt u toelichten om wat voor klachten het concreet ging, en waarom niet is gekozen voor betere instructie van kassamedewerkers in plaats van afschaffing van de regeling?
- Klopt het dat de parkeertarieven per 2026 stijgen naar € 9,80, en speelt de wijziging van de gehandicaptenregeling een rol in het compenseren van dalende inkomsten of stijgende kosten?
- Is het park in dit jubileumjaar (90 jaar Hoge Veluwe) van plan om op een andere manier aandacht te besteden aan toegankelijkheid en inclusie voor mensen met een beperking?
- Hoeveel wandel- en fietsroutes binnen het park zijn momenteel daadwerkelijk toegankelijk voor rolstoelgebruikers, en op welke manier wordt dat gecontroleerd of verbeterd?
- Is het park bereid om met belangenorganisaties als HandicapNL of Ieder(in) in gesprek te gaan over een alternatieve regeling die recht doet aan de beperkte actieradius van bezoekers met een fysieke handicap?
NASCHRIFT 17 november 2025: Het besluit van de De Hoge Veluwe veroorzaakte een golf van kritiek. Belangenbehartiger Marcel Kolder spreekt zelfs van ‘moderne apartheid’.






Schandalig! Zeker in het licht van gratis jaarkaart voor raadsleden… benieuwd of er nog een antwoord komt op de zeer relevante vragen.
Een actie die je bijna had kunnen zien aankomen bij de Hoge Veluwe. Het is net een Trumpje zonder grenzen die baron. Alles naar zijn hand zetten, zonder enige openheid, overleg, etc.
Ik stel voor dat we allemaal het park gaan negeren. Gewoon niet meer erheen. Er is genoeg groen in de omgeving om van te genieten zonder drempels, winstbejag, etc.
Die beslissing hebben wij na heel veel jaren een jaar kaart gehad te hebben, al in 2019 genomen. Schaamteloos zoals een Nationaal Park zich meent te mogen distantiëren van wat “nationaal” als behoorlijk geldt. Ben alleen bang dat een tik op de vingers niet helpt bij het bestuur. Wellicht dat afnemen van de titel Nationaal Park wel zou helpen
Op mijn actie, als solidariteit met onze medemens, de jaarkaart ook maar op te zeggen is geen enkele reactie gekomen.
De Hoge Veluwe is verdwaald in de werkelijkheid. Ik heb nooit een discussie meegemaakt over de entree van mijn gehandicapte medemens en zijn verzorger of begeleider (gratis), integendeel. Maar twintig jaar Hoge Veluwe kaart zal mij wel doof hebben gemaakt voor deze discussies.
Zeg gewoon de waarheid: de inkomsten moeten omhoog. Jammer dat een nationaal park zich zo uit de markt prijst. Lof voor de Edese Vos dat men zich voor minderbedeelden zo inzet. En wellicht ten overvloede, ik ben niet minder bedeeld, niet gehandicapt en heb hier geen belang bij. Het geeft me wel rust solidair te zijn.
Gemeenteraad Ede: neem uw verantwoordelijkheid, en stel uw gratis toegangskaart ter beschikking. Of zou dat van de baron ook niet mogen. We zullen het niet weten, want hij reageert nooit.
Heel kort ben ik: Madelon, 6 jaar geleden hersenbloeding, rolstoelgebonden, ernstige mobiliteitsbeperking. Natuurfan. Vervoer afhankelijk van mijn partner. Woon op redelijke afstand van de Hoge Veluwe. Abonnement HV opgezegd.
Wat vond ik in De Hoge Veluwe? Natuur, echt stilte, minder prikkels en ademruimte, rust.
Een korting voor mensen met een beperking is geen gunst, maar een vorm van erkenning. Wanneer zo’n regeling verdwijnt, voelt dat niet alleen als een besparing, maar ook als een verlies van menselijkheid – alsof de blik voor de ander even wordt afgewend.
Tenslotte een advies en inzicht voor de hoge veluwe: Ik geloof dat een natuurpark niet alleen over bomen en paden gaat, maar ook over ademruimte. En over plekken waar iedereen even kan landen. En misschien hoort daar ook bij dat we soms niet alles meten in euro’s, maar in menselijkheid
Heel simpel. Gemeenteraadsleden die zich om hebben laten kopen met een gratis kaart stellen zich 1 dagdeel per week beschikbaar om mensen te vervoeren in het park.
Wie zit daar aan het beleid? Deze vraag is inmiddels heel vaak bij me opgekomen. Hoe bedenk je dit soort keuzes. Gratis kaarten voor raadsleden maakt deze keuze ongelooflijk.
Ik ben een zeurende gehandicapte die het vervelend vindt dat mensen met een handicap altijd met een logge opvouwrolstoel afgebeeld worden, vaak oud zijn en meestal geduwd geworden. Geen enkele rolstoel gebruiker heeft zo’n stoel (en anders kunnen ze naar de WMO om een betere aan te vragen).
Dank voor je feedback. Inderdaad iets te cliché. We geven het door aan onze cartoonist.
Bijkomend, maar voor mij een essentieel probleem: met mijn museumkaart had ik gratis toegang tot het Kröller Müller museum en moest ik alleen mijn eigen toegangsbewijs voor het park à € 13,40 te betalen. Nu moet ik ook voor begeleider en auto betalen en kost een bezoek aan het museum € 36,30! Ik bezocht mijn favoriete museum regelmatig, maar dat is nu wel afgelopen!
We hebben het museum om opheldering gevraagd, maar het lijkt ze niet erg te boeien.