Huisuitzettingsdrama: Leger des Heils zet politie in tegen pers

Het is nog fris op woensdagochtend 1 oktober wanneer twee journalisten van de Edese Vos op complex Batelaar in Lunteren aankomen. Vandaag vindt de uithuiszetting plaats van Natasja Schreuder, een hulpverlener van het Leger des Heils die door haar eigen werkgever dakloos wordt gemaakt.

Schreuder pakt haar laatste spullen in. Ze krijgt daarbij hulp van een vriend en een collega van het Leger des Heils uit Ede. Even later arriveren ook haar ex-man en nog enkele vrienden. Schreuder heeft zware weken achter de rug met veel geregel, medische toestanden en slapeloze nachten. Het lontje is daardoor kort en overzicht houden moeilijk, maar ze probeert overeind te blijven.

Ontruimen is ontruimen

Kort na negenen arriveert Robert Dijkstra, directeur van leegstandsbeheerder Oranje Steengoed Beheer, samen met drie potige medewerkers. Ze willen het pand ontruimen. Schreuder geeft aan dat ze nog niet klaar is, dat er nog een verhuisbusje moet komen, en vraagt extra tijd. De mannen zijn onverbiddelijk, negeren het verzoek en beginnen met ontruimen. Haar spullen worden buiten op straat gezet.

Dat trekt ze slecht. Ze scheldt Dijkstra uit en schopt boos tegen een trap, waarna ze weer kalmeert. Haar emoties schieten alle kanten op; kwetsbaarheid en boosheid worden afgewisseld met galgenhumor als copingmechanisme. “Ik heb de hele nacht gewerkt om in te pakken, ik ben NAH-patiënt… [niet-aangeboren hersenletsel – red.] en uiteindelijk gaat die vastgoedbeheerder mijn spullen nu als vuil buiten zetten. Dus ik ben gewoon eerder dakloos dan ik dacht,” zegt ze te midden van de chaos. De mannen blijven er rustig onder en gaan onverstoorbaar door met de ontruiming.

Politie ingezet tegen de pers

Wanneer Dijkstra merkt dat er wordt gefilmd en de Edese Vos zich voorstelt, probeert hij eerst de journalisten buiten het pand te sluiten. Dat lukt niet lang; er moet tenslotte wel ontruimd worden. De vastgoedbeheerder verdwijnt en schakelt met het Leger des Heils, dat de politie inschakelt. Het is niet gewenst dat wij de uithuiszetting filmen.

De twee verslaggevers van de Edese Vos worden gesommeerd het terrein te verlaten. Al snel blijkt dat er een forse politiemacht is uitgerukt: drie politieauto’s en in totaal vijf agenten.

“U ziet dat het terrein van het Leger des Heils is. Wij vorderen u het terrein te verlaten,” zegt een agent.

De Edese Vos hindert de uithuiszetting op geen enkele wijze en legt deze alleen vast. Het betreft bovendien een leegstaand pand. Het wegsturen van de pers dient dus maar één doel: kritische pottenkijkers weren. Na vertrek blijft de politie op afstand observeren. Een van de agenten zegt bij het afscheid: “Ik wens u sterkte op deze vervelende dag.”

📹 De beelden van deze confrontatie, waarin de pers het terrein wordt afgezet, zijn te zien in de video onder dit artikel.

Escalatie na vertrek

Als de Edese Vos later contact opneemt met Schreuder en een van de bevriende verhuizers, blijkt de zaak buiten het oog van de camera nog veel harder te zijn geëscaleerd.

Schreuder legt uit dat haar gedrag volledig ontspoorde die dag. “Ik heb complexe PTSS,” zegt ze. “Ik verloor mijn routekaart.* Nadat jij en je camjo weggingen, overhandigde de politie mij een onvoorwaardelijk toegangsverbod voor het ziekenhuis. Ze zeiden erbij: ‘Sorry dat dit vandaag komt.’ Ik stortte in.”

Het verbod geldt voor twaalf maanden en is een gevolg van een recente suïcidepoging waarbij zij agressief gedrag vertoonde. Dit betekent dat zij feitelijk twaalf maanden lang geen medische hulp meer krijgt en haar lopende behandeltrajecten (darmonderzoek, neurologie, pijnpoli, bloedcontrole en psychiatrie) verliest. Vanuit het ziekenhuis een logische maatregel, maar het maakt de wanhoop nog groter.

Haar vrienden weerhouden haar ervan om nog meer kapot te maken dan alleen de dakloosheid en de medische tegenslag die haar nu overkomen. Ze sussen de situatie met de politie en brengen haar om afstand te nemen naar de nachtopvang in Ede, waarna zij het uitruimkarwei afmaken.

* Ontregeling bij existentiële onzekerheid
Heftige stress, trauma of angst kunnen de prefrontale cortex – het hersengebied voor emotieregulatie, sociaal inzicht, planning en impulscontrole – ontregelen of minder actief maken. Daardoor kunnen mensen tijdens extreme gebeurtenissen hun grip verliezen: ze ervaren snelle stemmingswisselingen, hebben moeite zichzelf te sturen en kunnen zelfs instorten of dissociëren (waarbij het contact met de realiteit en zichzelf tijdelijk wegvalt). Wanneer de basisveiligheid (zoals een thuis) wegvalt, wordt dit neurologische ‘verlies van de routekaart’ vaak structureel. Dit verklaart de ontregelde reacties, zowel tijdens de uithuiszetting als in eerdere stressvolle situaties.

Later stuurt ze nog een voicemail op Whatsapp. Ze is in tranen: “Het is eigenlijk het ergste wat me ooit is overkomen. Geen controle, geen afscheid. Ik ben er stuk van. Letterlijk. Ik ben echt gebroken.” Later voegt ze toe: “Ik ben flabbergasted. Eigenlijk was het mishandeling. En dan rukken er vijf agenten uit om jullie, de pers, van het terrein te jagen. Alsof we zo gevaarlijk zijn.”

Kritiek van collega’s

De twee medewerkers van het Leger des Heils – collega’s van Schreuder – die haar buiten werktijd op persoonlijke titel te hulp schieten, laten weten diep geraakt te zijn door de manier waarop hun eigen organisatie met de situatie omgaat.

Een van hen zegt: “Het is triest dat je niet eerlijk durft te zijn waarom je iemand eruit zet. Zorg dat je iemand helpt, in plaats van het probleem af te schuiven. Je bent jarenlang werknemer, maar zodra je zelf hulp nodig hebt, word je doodgezwegen. Net alsof je er niet meer bent.”

Regiodirecteur weigert reactie

Als de Edese Vos later contact opneemt met regiodirecteur Jan Overweg, verantwoordelijk voor de afspraken met Oranje Steengoed Beheer en inzet van de politie op Batelaar, wil hij geen reactie geven. “Je kunt contact zoeken met onze afdeling communicatie, fijne avond,” appt hij.

Hij wil niet persoonlijk aanspreekbaar zijn en verschuilt zich achter zijn communicatiemensen. De Vos werkt uiteraard niet mee aan dit soort spelletjes.

Terwijl het Leger des Heils kiest voor onaanspreekbaarheid en nul transparantie, verstrekt Natasja Schreuder alle gevraagde informatie open en eerlijk aan de Edese Vos. Dit omvat de gevoelige brief van het ziekenhuis én correspondentie met verantwoordelijken binnen het Leger. Dit stelt de redactie in staat haar verhaal zorgvuldig te verifiëren.

Daarom vermelden we hoe het feitelijk zit:

Regiodirecteur Jan Overweg van het Leger des Heils liet het gebeuren dat een hulpverlener van zijn eigen organisatie dakloos werd, liet de politie uitrukken om te voorkomen dat het op beeld werd vastgelegd, en verwees de Edese Vos gedurende het hele proces herhaaldelijk naar de communicatieafdeling om inhoudelijke confrontatie te vermijden met een beroep op privacy.

Tip ons

De Edese Vos blijft deze zaak volgen en stelt een onderzoek in naar de bredere handelwijze van het Leger des Heils.

Ben je bekend met de werkwijze van het Leger des Heils, werk je er of ben je cliënt geweest, en heb je informatie die ons kan helpen inzicht te krijgen in hoe de organisatie functioneert? Dan kun je de Edese Vos tippen. Dat kan onder bronbescherming. Dit betekent dat informatie die je ons geeft vertrouwelijk wordt behandeld en niet tot jou kan worden herleid.

Dit artikel maakt deel uit van ons lopende dossier over de daklozenproblematiek in Ede.

NASCHRIFT 8 oktober 2025: Hoe gaat het nu met Natasja Schreuder? Ze houdt een dagboek van haar dakloosheid bij op Tiktok. Haar levensverhaal stond prominent in het verslag van de ETHOS-telling dat vandaag is gepresenteerd.